สาเหตุที่เราดีไม่พอสักที

หลวงปู่ชา หนึ่งในพระที่มีชื่อเสียงมากที่สุดในประเทศไทย เคยยกไม้ชิ้นหนึ่งขึ้นมาแล้วก็ถามพระท่านอื่นว่า “ท่านว่าไม้นี้สั่นหรือยาว?” บางรูปก็บอกว่ายาว บางรูปการบอกว่าสั่น แต่สุดท้ายหลวงปู่ชาก็เฉลยว่า “มันไม่ได้สั่นหรือยาว ถ้าเราอยากให้มันยาวมันก็สั่น ถ้าเราอยากให้มันสั่นมันก็ยาว”

ความหมายที่หลวงปู่ชาพยายามสื่อก็คือการที่คนเรามองโลกตามความอยากของเรามากกว่าที่จะมองโลกตามความเป็นจริง

อันนี้ก็ไม่ต่างอะไรกับวิธีที่เรามองชีวิตของเราเอง ต่อให้เราจะรวย เก่ง หรือมีค่าอยู่แล้ว แต่เมื่อเรามองชีวิตเราตามความอยากของเราที่ไม่มีที่สิ้นสุด แน่นอน การใช้ชีวิตตามความอยากนี้ก็ทําให้เรารู้สึกจน ห่วย และไร้ค่า ได้เสมอ ไม่ว่าเราจะดีแค่ไหน มันก็ทําให้เรารู้สึกว่าเรา “ดีไม่พอ” ดีไม่พอต่อความต้องการของเรากับชีวิตของเราเอง

หากเรารักตัวเองมากกว่าความโลภของตัวเอง เลิกวิ่งตามความอยากเถอะครับ แล้วกลับหาความพอใจในสิ่งที่เราเป็นให้เจอ กลับมาอยู่กับความจริงที่เราเป็น กลับมาชมตัวเองบ้าง กลับมาดูว่าที่ผ่านมาเราทําอะไรไปสําเร็จบ้าง ไม่ใช่เพราะว่าเราโลกสวยหรือว่าจิตณการว่าเราดี แต่เพราะผมเชื่อว่าในชีวิตของทุกคนมันต้องมีความดีอยู่ในตัวเราทุกคนจริงๆ เราแค่กําลังมองข้ามหรือมองไม่เห็น เพียงเพราะเรามองตัวเองผ่านอํานาจของกิเลส การใช้ชีวิตตามความอยากมันไม่ได้พาเราไปหาความสุขหรืออิสระภาพ ตรงกันข้ามมันกลับยิ่งทําให้เราเป็นทาสต่อกิเลสที่ใช้เราวิ่งไปข้างหน้าอย่างไม่มีวันสิ่นสุด

วิธีปฎิบัติ

ทุกครั้งที่เรารู้สึกว่าเราดีไม่พอ ลองย้อนดูก่อนว่าเรากําลังมองตัวเองจากความอยาก หรือ ว่าเรากําลังมองตัวเองจากความจริง บางทีเราคิดว่าเราล้มเหลวทําอะไรก็ไม่เก่ง แต่เมื่อเราลองย้อนนึกก็จะเห็นว่าไม่ก็ไม่ใช่อย่างนั้นเสมอ เราว่าเราจน เราเคยไปดูคนที่เขาจนกว่าเราไหมว่าจนคืออะไร หรือว่าตอนนี้เราแค่จนในความรู้สึก โดยเฉพาะเวลาที่เราไปไถ่social ไปดูชีวิตเพื่อนที่ดีกว่าเรา จําไว้ว่าความอยากของมนุษย์นั้นไม่มีที่สิ้นสุด และการที่เราเอาต้วเองไปเปรียบเทียบตามความอยากของเรา ผลที่ได้ลัพธ์ก็แน่นอน ว่าคือความทุกข์ หากเราอยากมีความสุขในชีวิต ก็แนะนําให้ฝึกที่จะรู้เท่าทันความอยากของเราอยู่เสมอๆ อย่าให้กิเลสหรือความต้องการพาเราไปในที่ที่สุดท้ายแล้วทําให้เราทุกข์