ผลัดวันประกันพรุ่ง

เข้าใจถึงเหตุที่ทําให้เราผลัดวันประกันพรุ่ง

จะแก้ปัญหาได้เราก็ต้องเข้าใจปัญหาก่อน ซึ่งคําถามที่สําคัญก็คือ มีอะไรบ้างที่กําลังหยุดเราจากการทําสิ่งที่เราควรหรืออยากทํา? มันเป็นเพราะเรา...

• เราไม่มีวินัยกับตัวเอง ทําอะไรตามความรู้สึกเป็นหลัก ติดความสบาย ไม่อยากทําสิ่งที่ลําบาก แพ้ใจตัวเอง
  • ความมีวินัยก็คือการที่เราทําอะไรบางอย่างไม่ว่าเราจะชอบหรือไม่ชอบมัน คนเราจะฝึกให้มีวินัยได้ก็ต้องฝืนตัวเองให้มากขึ้น จนชิน นอกจากนั้นก็ต้องเข้าใจว่าการที่เราฝืนตัวเองนั้นมันมีประโยชน์ในระยะยาวอย่างไร
• เราคิดหรือกลัวไปก่อนว่ามันจะยากจะน่าเบื่อและไม่ได้ผลที่ต้องการ (คิดมาก คิดลบ)
  • ความคิดหลายครั้งก็หยุดเราก่อนที่เราจะลงมือทํา ทั้งที่หากเราทํามันลงไปมันอาจจะไม่เป็นอย่างที่เราคิดเลยก็เป็นได้ หน้าที่เราก็คือการที่เราจะต้องค่อยสังเกตความคิดและความกลัวของตัวเองเราเอง ให้ค่ามันให้น้อยกว่าการกระทําเสมอ เพราะว่าความคิดและความกลัวนั้นไม่ใช่ความจริง ความจริงเรารู้ได้ก็ต่อเมื่อเราทํามันลงไปจริงๆและได้รับผลจากมันมาจริงๆ เมื่อเราทํามันจริงๆแล้ว มันอาจจะไม่ได้แย่อย่างที่เราคิด มันอาจจะง่าย เราอาจจะชอบมันกว่าที่เราคิดก็ได้ ฝึกให้การกระทําพิสูจย์ความจริง อย่าให้ความคิดหรือความกลัวหยุดเราจากสิ่งที่เราควรทําได้
• ถ้าเราอยากได้อะไรมากพอ เราก็จะหาเวลาและวิธีทํามันจนสําเร็จ การที่เราผลัดวันประกันพรุ่ง อาจจะแสดงให้เห็นว่า จริงๆแล้วเราไม่ได้อยากทํามัน
  • บางทีมันง่ายกว่าที่เราจะหาให้เจอและเข้าใจธรรมชาติของเราเองมากว่าที่เราจะต้องไปต้องบังคับตัวเองให้ทําในสิ่งที่ไม่เหมาะกับตัวเองทุกครั้ง ใช่บางทีเราก็ควรที่จะมีวินัยกับตัวเอง แต่เราก็ควรที่จะฉลาดพอที่จะรู้ว่าเราชอบอะไร เราเก่งงานด่านไหน เราเหมาะกับอะไร เพราะหากว่าเราทําในสิ่งที่ตรงต่อธรรมชาติของเรา มันจะไม่ต้องฝืนและเราจะไม่ผลัดวันประกันพรุ่ง
• การจัดวางระบบในชีวิตที่ไม่ดี เช่น ไม่มีการวางแผนชีวิต ไม่มีเป้าหมาย ไม่การวางแผนว่าแต่ละวันต้องทําอะไร หรือ ไม่มีการติดตามผลลัพธ์ของสิ่งที่เราทําที่ดี ทําให้ชีวิตไม่เอื่อต่อการที่เราจะทําในสิ่งที่เราควรทํา (ไม่มีสมาธิ)
  • หากเรามีสิ่งรบกวนมาก เราอาจจะต้องสร้างสิ่งแวดร้อมให้อํานวยต่อการที่เราจะสิ่งที่เราอยากทํา ยกตัวอย่างเช่น เราอาจจะไม่ชอบอ่านหนังสือ แต่ถ้ามีเพื่อนไปด้วยเราจะอ่านได้ดี เราก็อาจจะต้องเอาตัวเองออกไปอ่านหนังสือกับเพื่อน ระหว่างเราทํางานเราชอบเล่นมือถือจนเสียสมาธิ เราก็อาจจะตั้งใจวางมันไว้ห่างๆเพื่อเราจะได้มีสมาธิกับงาน นี้คือการจัดการสิ่งแวดรอบตัวเองให้เหมาะสมที่สุดในการที่เราจะทําสิ่งที่ต้องการ
• ไม่ focus มีสิ่งรบกวนเยอะในชีวิต (ไม่มีสมาธิ)
  • หากเรามีสิ่งรบกวนมาก เช่น ติดเกมส์ ติดหนังติดละคร ติดเที่ยว ติดมือถือ ติดsocial สิ่งพวกนี้เป็นสิ่งรบกวนที่เราต้องจัดการและตัดออกจากชีวิตเรา
• ปัญหาหรือสิ่งที่ต้องทํามันยาก ใหญ่ และน่ากลัวเกินไป จนทําให้เราไม่เริ่มสักที หรือไม่ได้ย้อยปัญหาให้เล็กพอที่เราจะทําอะไรกับมันได้

อันนี้เป็นแค่บางเหตุผลที่เราควรพิจารณา เพราะแต่ละเหตุผลก็มีวิธีแก้ที่ไม่เหมือนกัน เช่น

สร้างความสม่ำเสมอ

เริ่มจากอะไรเล็กๆไปใหญ่ เพื่อสร้างความมั่นใจ และความมั่นคงในสิ่งที่เราจะทํา atomic habit

จินตณาการว่าเราทํามัน เราจะเห็นอารมณ์ ที่ขัดขวางเราได้ง่าย เป็นการซ้อมทําในความคิดจ เพื่อสร้างความเคยชิน มั่นใจ และ ความเชื่อ

คอย track ความขืบหน้าของตัวเอง เพื่อให้สิ่งที่เราทํานั้นอยู่ในวัสัยตลอด

ทบทวนทุกวันว่าสิ่งที่เราจะทํานั้นมันสําคัญอย่างไร ทําไมเราถึงอย่างทํามัน ให้ 1 เหตุผลกับตัวเองทุกๆวัน

ใ